De Heerlengroep, het internationale 'grassroots' netwerk van Europese groenen, kwam dit weekend bijeen in Brussel, als gast van de combi Groen!/Écolo (voor Belgische verhoudingen nogal bijzonder) . Het aardige van deze bijeenkomsten vind ik de discussies waarin de deelnemers zich op de eerste plaats als Europeaan laten horen. Er is geen behoefte om zich als vertegenwoordiger van een land of een partij te manifesteren, zoals je dat in officiële EGP-bijeenkomsten nog vaak ziet. Het is een vrije uitwisseling van gedachten tussen groenen met verschillende achtergronden. Opvallend is dat veel van de (ruim 60) deelnemers grensoverschrijdende cv's hebben: kinderen van migranten, internationale studenten, medewerkers van internationale organisaties, "gemengde" huwelijken.
De film die Georg Schedereit (italiaan, woonachtig in Zuid-Tirol) over de betekenis van grenzen had gemaakt sloeg dan ook aan. Hij interviewde de deelnemers aan een cursus van het Europa Instituut in Florence. Over hun ervaringen met taalgrenzen, staatkundige grenzen, etnische grenzen en zelfs grenzen in de eetcultuur. De belangrijkste grens voor een italiaan was die tussen boter en olijfolie als basis in de voedselbereiding. De brede culturele betekenis van deze grens in Italië moet je niet onderschatten, vertelde hij, en dat was niet bedoeld als grapje.
De film van Georg was een bijdrage aan het discussiethema 'collectieve versus individuele identiteiten'. In het panel zat naast Georg de principiëel grenzenloze humanist Ludo Dierckx, ex-parlementslid van Groen!. Hij waarschuwde voor het misbruik dat politici maken van idententiteitskwesties voor de versterking van hun machtsbasis. Aan de andere kant was er Mark Ballard van de Scottish Greens die (gekleed in kilt) respect vroeg voor regionale verschillen. Diversiteit is ondanks de verschillen van mening toch wel een gezamenlijke noemer waarop veel groenen zich kunnen vinden. Moderator Michael Stimson toonde zich in zijn conclusies niet bang voor regionale verschillen zo lang we een EU als 'safety net' hebben dat uitwassen van extreem rechts nationalisme, zoals we die in het verleden gekend hebben, kan voorkomen.
Er kwamen ook concretere onderwerpen ter tafel. Zo was er veel belangstelling voor de ervaringen van Johan Grijzen (Rotterdam-Delfshaven) bij het betrekken van migranten en hun organisaties bij de locale politiek. Een onderwerp dat eerder al op een bijeenkomst van de EGP-Council aan de orde was gekomen, grensoverschrijdend openbaar vervoer, werd gisteren uitgediept door Markus Roiling uit Berlijn, Adam Fulmars uit Zibeline Gora (Polen) en Paul Beeckmans van de Groene Groep in het EP. Polen is wat betreft betreft openbaar vervoer min of meer een ontwikkelingsland. Van een Poolse naar een Duitse stad per openbaar vervoer ben je meer dan een halve dag kwijt op een afstand van pakweg 100 kilometer en in sommige gevallen heb je wel drie kaartjes nodig van verschillende bedrijven. Paul Beeckmans gaf aardige voorbeelden van hoe het ook kan. Deze sessie was dus een uitstekende voorbereiding op de gemeenschappelijke verkiezingscampagne de we gaan voeren en waarin grensoverschrijdend openbaar vervoer een prominent punt moet worden.
Heerlen groep, Europese Groenen
