Volgens een Eurobarometer onderzoek is het aantal voorstanders van kernenergie in de afgelopen drie jaar flink gestegen: van 37% in 2005 naar 44% nu. Het aantal tegenstanders is gedaald van 55% naar 45% (het aantal 'weet niet' ging van 8 naar 11%). De verklaring moet volgens de onderzoekers gevonden worden in de zorgen over klimaatverandering. "The measures to combat climate change have become an ever-present topic in public debates throughout the European Union. Nuclear power’s important role in reducing CO2 emissions compared with other sources of energy has inevitably affected public opinion – and this is something that the results of this survey clearly show."
Sinds ik het boekje Wat 93,7 procent van de Nederlanders moet weten over opiniepeilingen van W.L. Tiemeijer heb gelezen (een aanrader voor elke politicus) ben ik wat sceptischer geworden over de resultaten van opiniepeilingen. Naast het probleem van de representativiteit hangt veel af van de vraagstelling en vooral van daarin opgenomen hints naar wat recentelijk in de media aan de orde is geweest. Opiniepeilingen zijn spiegels van doorgaans selectieve media-aandacht voor bepaalde zaken. Zo beschouwd kan hier gesproken worden over een Gore-effect. En het is dus nog maar de vraag of deze uitkomst het op den duur zal houden, zeker als er meer aandacht gegenereerd kan worden voor de risico's van kernenergie die er nog steeds zijn.
Hoe dan ook, deze trend levert een flink probleem op voor de positie van de Europese Groenen en dat is iets om over na te denken in het zicht van de verkiezingen van volgend jaar. De Europese Groene Partij is van oudsher mordicus tegen de toepassing van kernenergie. Maar de oppositie is lang niet overal even sterk. De anti-kernenergiebeweging heeft in Duitsland en Frankrijk altijd een flinke invloed gehad op de groene partijen. In Duitsland zijn de Groenen er in geslaagd een meerderheid te vinden om alle kerncentrales te sluiten. In Nederland, waar kernenergie veel minder wordt toegepast, is het verzet lang niet zo groot als over de grens. Een paar jaar geleden was ik bij een demonstratie van Nederlanders en Duitsers tegen de centrales van Almelo en Gronau. Er kwam slechts een handje vol mensen opdagen en in de Nederlandse pers was er de volgende dag nauwelijks iets van terug te vinden.
Kan kernenergie ooit nog bespreekbaar worden bij de Groenen? Of blijft het: nu niet en nooit niet? Verandert er helemaal niets op het gebied van de toepassing van kernenergie dat zorgt voor afname van de risico's? Moeten we nog steeds uitgaan van een Tsjernobyl-scenario? Dat soort vragen zou ik wel willen agenderen bij de EGP.
