Dat gevaarlijke internet!

Het internet is een bedreiging voor beschermde diersoorten, betoogde onlangs een van de sprekers op de internationale conferentie ter bescherming van de biodiversiteit in Doha. De anonimiteit van het internet maakt het handelaren in diersoorten wel erg gemakkelijk om beschermende wetgeving en de handhaving daarvan te omzeilen. Ook de Partij voor de Dieren kan nu dus met kracht van argumenten pleiten voor ingrepen in de vrije communicatie via het internet. Zoals de hoeders van recht, orde en goede zeden het internet al geruime tijd bestormen om al het kwaad uit de wereld te verbannen.
Maar er is natuurlijk ook een andere kant. Internet is, zoals een commentator op het verhaal over de dierenhandel opmerkte, inderdaad een dominante factor in de handel in bedreigde diersoorten. Maar dat komt alleen omdat internet tegenwoordig een dominante factor is in alles wat er gebeurt. En internet kan dus even goed genoemd worden als een positieve factor in de bescherming van de biodiversiteit. In de verspreiding van informatie over de rol van de klimaatverandering en het wetenschappelijk onderzoek naar de situatie van bedreigde diersoorten, bijvoorbeeld. Internet kan een rol spelen bij het waarschuwen voor de misdaad op dit gebied. Google Earth onthult illegaal kappen van oerwoud. Milieubeschermers zijn via het internet in staat wereldwijd actie te voeren. Een actie zoals Earth Hour van het WNF zaterdag j.l. waarbij wereldwijd aandacht gevraagd werd voor klimaatverandering door een uur het licht uit te doen is onmogelijk zonder het internet en dankt zijn effect ook aan het internet.
Dit is allemaal natuurlijk al lang bekend. Ik hoef Johan Cruijff hier niet te citeren. Toch heb ik de indruk dat de bestrijders van het kwaad zonder veel tegenspraak de toon kunnen zetten in debatten die de grond rijp maken voor inperking van digitale burgerrechten. Met de misdaad maak je een hype. Voor de schade die inperking van vrijheden veroorzaakt hoef je je dan kennelijk niet meer te verantwoorden.
Voor deze week is een nieuwe EU richtlijn ter bestrijding van kinderporno aangekondigd. Ben benieuwd in hoeverre hierin rekening is gehouden met de andere kant van het internet.

Debat EU 2020

Bestaat de euro nog over 10 jaar? Sommigen betwijfelen dat. De economische Unie heeft een stevig politiek fundament nodig. En dat is er (nog steeds) niet. We mogen hopen dat alle 27 regeringen het goed doen, maar zekerheid hebben we niet. Zie Griekenland. Op den duur, zeggen de sceptici, zal het systeem vastlopen.
Over de financiëel-economische en sociale toekomst van de EU gaat het debat op 18 februari a.s. in Utrecht georganiseerd voor de Europawerkgroep. Sprekers zijn Ton Withagen (Universiteit Tilburg), Jesse Klaver (CNV-jongeren) en Femke den Hartog (MKB Nederland).
De Europese Commissie heeft bij het aflopen van de "Lissabon-agenda" nieuwe beleidslijnen uitgezet in EU 2020 Het belang van kennis staat daarin voorop, maar ook wil de Commissie werken aan een 'competitieve, duurzame netwerkeconomie'. De Nederlandse regering benadrukt in een reactie op EU 2020 'dat de nationale en Europese hervormingen zich vooral moeten richten op duurzame groei en banen. Hervormingen moeten voorkomen dat de kosten van nu worden doorgeschoven naar toekomstige generaties. Investeringen zijn hard nodig in onderwijs, kennis en innovatie, ICT, duurzaamheid en groene economie.' Het lijkt er op dat het huidige kabinet al rekening houdt met regeringsdeelname van GroenLinks.
Het stellen van doelen is echter helaas niet voldoende. Daar hoef je geen euroscepticus voor te zijn. De besluitvorming, daar zal het vooral op aankomen. Zullen die 27 regeringen aan de tafel van hun nieuwe voorzitter Van Rompuy zo verstandig zijn om het Europese belang voor ogen te houden? Of laten zich zich slechts leiden door binnenlandse politieke stemmingen? Tien jaar is niet erg lang, maar we mogen hopen dat in die tijd toch wat stappen gezet kunnen worden om de besluitvorming in de goeie richting om te buigen. En daar heb je inspirerende plannen voor nodig.

Met de kennis van nu....

Het overdoen van een debat over keuzes in het verleden "met de kennis van nu" schijnt een nieuwe sport te worden. Ik zou de discussie van vijf jaar geleden met de nee-stemmers bij het referendum over het grondwettelijk verdrag van de EU nog wel eens over willen doen. Met als actueel gegeven het nieuws van vandaag over de SWIFT-deal. De afzonderlijke Europese regeringen gingen allemaal overstag voor de Verenigde Staten die via SWIFT onbelemmerde toegang willen houden tot alle betalingsgegevens van Europese banken. Er zou eens een terrorist tussen kunnen zitten. In het Europarlement tekent zich nu echter een meerderheid af tegen verlenging van dat verdrag aan het eind van dit jaar.
De EU-regeringen sloten hun overeenkomst, tot grote woede van veel parlementariërs, een dag voordat het Verdrag van Lissabon van kracht werd, op 1 december 2009. Vanaf dat moment is instemming van het parlement nodig. Het parlement lijkt nu de regeringen te gaan corrigeren. Omdat het voor de Europese burger andere afwegingen maakt. Een belangrijk bezwaar is dat de Amerikanen geen gerechtelijk bevel nodig hebben voor inzage van de bankdata. Dat wil zeggen dat ook de gegevens van niet-verdachte personen, van iedereen dus, beschikbaar zijn voor onderzoek. SWIFT is zo een geheide kandidaat voor de internationale Big Brother Award.
Het interessante is dat de Amerikanen volgens VVD Europarlementariër Hennis-Plasschaert best bereid zijn te praten met het EP. "Met hen is het op dit moment zelfs makkelijker praten dan met Europese regeringen", zegt zij vandaag in NRC Handelsblad. De Amerikanen weten dat ze niet om het EP heen kunnen. De Europese ministers lopen wat dat betreft, denk ik, nog wat achter. Die zitten nog verstrikt in hun onderlinge disputen. Gelukkig kan het EP dankzij het Verdrag van Lissabon nu de belangen van de burgers beter in de gaten houden.