De Staat van de Nederlandse politiek

Gisteren debatteerde de Tweede Kamer in aanwezigheid van Europarlementsleden over de Staat van de Europese Unie, zeg maar zoiets als de Algemene Beschouwingen maar dan over de EU. In de media vind je er weinig tot niets van terug. Dat heeft alles te maken met het karakter van het debat: beetje plichtmatig, weinig politiek. De Kamer ziet dat zelf ook in: Europa moet meer gepolitiseerd worden. Hear, hear! Doe er wat aan, zou ik zeggen. Laat de verschillen zien, pak eens een paar praktische beleidspunten bij de kop waarbij keuzes gemaakt kunnen worden door de Raad of door het Parlement en laat zien wat de consequenties zijn voor de Nederlandse burgers.
Hoe ver zijn we daar nog van af? Heel ver. Luister b.v. naar CDA'er Ormel:

Houd Europa praktisch en dicht bij de burger. Laat ik u een praktisch voorstel doen. Waarom drukken wij niet net zoals bij het muntgeld een nationaal aspect, bijvoorbeeld een tulp, op de ene kant, en op de andere kant een duidelijke kaart van de Europese Unie waarop je goed kunt zien waar Nederland ligt? Waarom doen wij dat niet? Ik heb hier een voorbeeld. Een tulp op de voorkant en Nederland op de achterkant. Het is maar een praktisch voorstel, maar het zou er wel voor zorgen dat de burger dagelijks aan Europa denkt en dat wij een fleuriger betaalmiddel krijgen. Kan de regering zich hiervoor inzetten?

Pechtold maakt er nog een grapje over ("Turkije, als geboorteland van de tulp, zal het toejuichen"). Maar vervolgens wordt Ormels voorstel door meerdere kamerleden uitgebreid bediscussiëerd. Kromme tenen krijg je er van.

Er zijn meer vreemde bijdragen. Wat te denken van de PvdA-er Blom die stelt dat iemand die in een ander land woont daar lokaal geen kiesrecht zou kunnen krijgen? Heeft Blom wel eens uitgerekend hoeveel mensen hij op deze manier uitsluit van participatie in hun eigen leefomgeving? De PvdA stelt zich bij monde van Blom nogal anders op tegenover Europa dan we in het verleden wel hoorden. Wat te denken van deze uitspraken:

Voor mij is het zonneklaar dat het Hervormingsverdrag de laatste spijker in de doodskist is van de Europese federale gedachte. Wouter Bos heeft die analyse in 2004 al gemaakt en die wijst maar in één richting: het is goodbye, vaarwel, auf Wiedersehen, adieu Europese superstaat.

Wordt hier het idee van een federatie verdacht gemaakt om de SP de wind uit de zeilen te nemen? Het klinkt wat hypocriet als Blom vervolgens zegt dat we ons niet moeten richten "op de onderbuik, maar vooral op het verstand en het hart." Volgt een pleidooi om als nationaal parlement de rol op zich te nemen van hoeder van een strikte scheiding tussen wat nationaal moet worden geregeld en wat een Europese zaak mag zijn. "Nederland waar het kan en de EU waar het moet, maar dan wel goed." Wordt dit soort euroscepticisme breed gedeeld in de PvdA? Geen wonder dat de VVD zich hierbij direct aansluit.

Dan de SP. Van Bommel heeft een exclusief binnenlands politiek verhaal dat niet onder doet voor dat van de PVV. Het gaat van begin tot eind over de Nederlandse regering die meer moet doen om Nederland tegen EU-bemoeienis te beschermen. Want "de Europese Unie (is de) de vijand van nationale beleidsmakers, die willen opkomen voor gerechtvaardigde publieke belangen."

Mariko Peters noemde de klimaatconferentie op Bali terecht als voorbeeld van het belang van een gemeenschappelijk optreden van Europa dat bij burgers het nodige vertrouwen kan wekken.

Geloofwaardigheid ontstaat als woorden en daden met elkaar overeenkomen. Dat was het geval met het optreden van Europa op de Top van Bali. Het akkoord, helaas nog zonder harde doelstellingen, is vooral te danken aan het gemeenschappelijke optreden van de Unie. Daar stond een Europa dat andere landen inspireerde, een Europa dat de leiderschapsrol op zich nam in de strijd tegen klimaatverandering. Vooral een geloofwaardig Europa, dat met consistent en gemeenschappelijk optreden respect afdwong.

Vooral de EP-leden die aan het woord komen brengen dergelijke Europese kwesties aan de orde. Hun collega's van het nationale parlement zijn op de eerste plaats uit op het binnenlands-politieke debat. En dat gaat niet zozeer over Europa maar vooral over henzelf (waarom heeft u niet voor onze motie gestemd e.d.). De staat van de Nederlandse politiek is nog heel eng.